کد مطلب:49541 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » قرآن

قرآن درباره غيبت و تحليل آن چه مي گويد؟

قرآن در سوره حجرات آيه 12 مي فرمايد: ... ولايغتب بعضكم بعضا...; اي كساني كه ايمان آورده ايد از بسياري گمان ها بپرهيزيد، چرا كه بعضي از گمانها گناه است و هرگز در كار ديگران تجسس نكنيد و هيچيك از شما ديگري را غيبت نكند، آيا كسي از شما دوست دارد كه گوشت برادر مرده خود را بخورد؟
اما تحليل قرآني غيبت با دهان از ديگران كم كردن و از آنها كندن است (تعبير خوردن گوشت برادر) غيبت اين است كه به گونه اي از كسي حرف بزنيم كه در نظر مخاطبمان، او شكسته شود، و حقير و خفيف گردد پس آنجا كه از او كم نكنيم و بر او بيفزاييم، حتي اگر راضي نباشد غيبت نيست، همانطور كه اگر مخاطبان مطلع از عيب دوست در چشم ها و گوش ها باشد، بار غيبت نيست.
ريشه غيبت، از خودنمايي، شيرين زباني، وقت كشي، عادت، غضب، نفرت، يا عجز از بدخورد با طرف مقابل مي باشد.
از نظر قرآن و اين آيه شريفه عامل بازدارنده غيبت، ايمان، عشق، محبت و اخوت است زيرا ما كسي را كه دوست راديم و به خود منسوب مي دانيم تحقير نمي كنيم. و حتي از مشكلات مشخص مورد علاقه نمي خواهيم كسي آگاه شود، چون حقارت شخص محبوب از دو جهت گران مي آيد
1. نسبت با ما;


ـ36ـ
2. محبت و علاقه ما به او
بنابراين در آيه مذكور بر عناصر ايمان و عشق و اخوت تكيه مي شود.
عشق به خدا ما را كه با ديگران كه با خدا پيوند دارند، پيوند مي دهد، و همين ايمان، اخوت و نسبت را به وجود مي آورد. چون آنها كه از جام محبت خدا سرشار شده اند حتي اگر از يك مادر هم شير ننوشيده باشند وزير يك سقف نخوابيده باشيد، برادر هستند و منسوب هستند.

(بخش پاسخ به سؤالات )


ـ37ـ